Jak wygląda psychoterapia dzieci?

Psychoterapia dzieci rządzi się innymi prawami niż psychoterapia osób dorosłych lub choćby nastolatków. Króluje w niej swobodna zabawa. Nieco inna niż w przedszkolu czy w domu. W zabawie z psychoterapeutą (lub tylko w jego obecności) dziecko przepracowuje swoje najgłębsze lęki, konflikty, potrzeby i pragnienia. Każde dziecko jest inne, więc z każdym dzieckiem zabawa ta wygląda inaczej i ma inne zasady, wypracowane i dostosowane go jego potrzeb. Celem zabawy w gabinecie psychoterapeuty nie jest wychowywanie dziecka ani rozwijanie jego umiejętności intelektualnych (choć często idzie to w parze z psychoterapią). Głównym celem psychoterapii jest sprostanie emocjom, z którymi mały pacjent nie jest w stanie poradzić sobie w życiu przedszkolnym i rodzinnym.

W jakich sytuacjach oferuję pomoc dzieciom przed okresem dojrzewania?

• Dzieciom nadmiernie zamkniętym w sobie, nieśmiałym i mającym trudności w relacjach społecznych
• Dzieciom mającym znacznie obniżoną lub chwiejną samoocenę
• Dzieciom mającym myśli samobójcze i obniżenie nastroju
• Dzieciom mającym trudności edukacyjne, unikającym szkoły i wypełniania obowiązków
• Dzieciom nadpobudliwym, mającym trudności w koncentracji uwagi
• Dzieciom po traumie (np. po wypadku samochodowym, doświadczającym przemocy rówieśniczej lub w rodzinie)
• Dzieciom przeżywającym trudności w środowisku rodzinnym (np. rozwód rodziców, opuszczenie przez członka rodziny, długotrwała choroba)
• Dzieciom agresywnym – popadającym w częste konflikty z otoczeniem
• Dzieciom przejawiającym zaburzenia psychosomatyczne – choroby nie mające przyczyn fizjologicznych i nieustępujących pod wpływem prawidłowo prowadzonej farmakologii
• Dzieciom przeżywającym zaburzenia nerwicowe, ataki paniki, fobie, „histeryczne” reakcje na stres
• Dzieciom cierpiącym z powodu depresji
• Dzieciom cierpiącym z powodu zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych
• Dzieciom przejawiającym zaburzenia zachowania (impulsywność, nadruchliwość, nadmierne korzystanie z multimediów)

Jakie są etapy psychoterapii dzieci?

Psychoterapia dzieci rozpoczyna się od wstępnej konsultacji z ich rodzicami lub prawnymi opiekunami. Następnie odbywają się indywidualne spotkania z dzieckiem (3–6 spotkań), podczas których diagnozuję nasilenie trudności, poznaję jego świat wewnętrzny i sposoby radzenia sobie z emocjami. Po tym okresie ponownie spotykamy się z rodzicami omawiając wstępną diagnozę i precyzyjnie nakreślając cele psychoterapii.

Czasami konieczne jest dodatkowe konsultacyjne spotkanie z rodzicami, mające na celu zebranie dokładnego wywiadu rozwojowego, konsultacja psychiatryczna lub diagnoza rozwoju intelektualnego.

Trudne zachowania dziecka są dla mnie wskazówką do ustalenia pierwotnej przyczyny problemu. Służy temu psychoterapia psychodynamiczna pozwalająca uzyskać szerszy wgląd. Może się zdarzyć, że w pewnym okresie prowadzonej psychoterapii pojawi się bunt dziecka przeciwko terapii, przejawiający się unikaniem spotkań, labilnością nastojów, apatią itp. Z drugiej jednak strony dość częstym zjawiskiem jest pozorna poprawa nastroju i obniżenie natężenia objawów na początku psychoterapii. Obie sytuacje są zjawiskami naturalnymi, oczekiwanymi i wręcz koniecznymi w tworzeniu relacji terapeutycznej. Ważne jest, aby te przeżycia omawiać z terapeutą.

Zapraszam do kontaktu